21 short episodes played in 15 min intervals, ca. 5h loop
It is hard to ignore the fact that a facility as large as the PAFAWAG boiler house directly contributed to the emission of hundreds of thousands of tons of carbon dioxide during its 50 years of operation. Therefore, this place is a striking symbol of the destruction of Earth’s ecosystems, a model example of the ongoing fossil fuels frenzy. For this reason, the motto You Ain’t Going Nowhere is applied neither to PAFAWAG nor to our (post-)pandemic reality, but rather to Sagan’s “Pale Blue Dot” – the planet Earth. We are not going anywhere from here, certainly not en masse and not in the next few generations. Even if we do manage to leave Earth before the self-annihilation of civilisation, as a species we will probably remain bound to it. The prospect of successful colonisation of an alien world is but a pipe dream – it would take hundreds of years of innovation, and during this time we have to live somewhere. In addition, it is basic decency not to demolish your home before leaving. The multi-channel, interval-episodic site-specific sound installation supported by field recordings in the spirit of dark ecology and pleading songs uses the acoustic identity and cubature of the building, treating it like an instrument by using dialoguing reverbs, resonances and wave nodes. The resulting composition describes the space of the boiler room.
LOVE IS STRONGER THAN FEAR
wielokanałowa, interwałowo-epizodyczna instalacja dźwiękowa, obiekt wielogłośnikowy, 2021
Trudno zignorować fakt, że tak duża kotłownia Pafawagu w bezpośredni sposób przyczyniła się do emisji setek tysięcy ton dwutlenku węgla w ciągu 50 lat swojej działalności. Mówimy więc o miejscu uderzająco symbolicznym dla zagłady ziemskiego ekosystemu, wręcz modelowym dla wciąż trwającego szaleństwa paliw kopalnych. Z tego powodu myśl przewodnia "Nigdzie stąd nie pojedziecie" nie dotyczy ani Pafawagu, ani rzeczywistość (post)pandemicznej, ile Saganowskiej “Pale Blue Dot”, planety Ziemia. Nigdzie stąd nie pojedziemy, z pewnością nie en masse i nie w najbliższych pokoleniach. Jeżeli nawet zdążymy przed samounicestwieniem cywilizacji opuścić Ziemię, najpewniej i tak jesteśmy skazani na nią jako gatunek. Perspektywa udanej kolonizacji obcego świata jest obecnie fantasmagorią, mówimy o setkach lat koniecznych innowacji, podczas których musimy mieć gdzie mieszkać. Ponadto byłoby jednak bazową przyzwoitością nie zdemolować własnego domu przed wyjazdem.
Wielokanałowa, interwałowo-epizodyczna instalacja dźwiękowa site-specific wsparta nagraniami terenowymi, w duchu dark ecology i pieśni błagalnych wykorzystuje tożsamość akustyczną i kubaturę budynku, traktuje go jako instrument poprzez wykorzystanie dialogujących ze sobą pogłosów, rezonansów i węzłów fal. Tak powstała kompozycja opisuje przestrzeni kotłowni.
